BLOG Grommen naar pup

Vraag cursist Groene Wolf

Zoals al aangekondigd zijn we gisteren op bezoek geweest bij de nieuwe pup van mijn schoonzus. Een 9 weken oude boston terrier. Leuk beestje, beetje (heel erg) druk, springen grommen blaffen... Kan me niet herinneren dat Jazz ook zo was toen ze pup was maar da's ook alweer erg lang geleden.

Op zich ging de ontmoeting redelijk, als in dat Jazz de pup negeerde. Het kon haar niet boeien en ze was er ook niet nieuwsgierig naar. Wat ik wel opvallend vond waren (2) momenten waarbij de pup heel dicht in de buurt kwam en Jazz begon te grommen. Zo'n lage keelgrom maar verder zonder tanden. Had ik eigenlijk niet verwacht en kan het ook niet zo goed plaatsen. Wat ik had verwacht is dat ze wel degelijk geïnteresseerd zou zijn en zou gaan kijken naar de kleine, even ruiken en zo en dat ze hem daarna met rust zou laten maar wel zou tolereren (als in: het is nog maar een pup).

Wat ik nu denk is dat ofwel a) Jazz een beetje een oude zeur aan het worden is en dat ze geen zin heeft in polonaise (maar dat is dus anders dan ze normaliter doet) of b) dat er iets aan de hand is met de pup wat wij als mens nog niet doorhebben.

Nu is het natuurlijk heel moeilijk op afstand iets te zeggen maar heb jij enig idee?
Met vriendelijke groeten,
Gerard

Antwoord trainster Groene Wolf

Hoi Gerard,
Wat leuk dat jullie Jazz kennis hebben laten maken met de Boston-pup.

Ja, een Boston Terrier is een levendige hond en zeker als puppy's zijn ze druk, happerig en maken ze regelmatig honden "boos". Een andere Boston Terrier begrijpt dit drukke gedoe beter omdat hij of zij ook zo is/was. En voor hun is het heel normaal om zo ondeugend te zijn :-)

Dus het klopt dat Jazz, als Bordercollie, niet zo was als puppy omdat ze van een heel ander ras is. Ook al had zij haar eigen ondeugende puppydingen natuurlijk.

Jazz heeft helemaal gereageerd zoal ik verwacht had. En omdat ik haar goed ken en dus ook de Boston Terrier als ras kan ik toch wel iets zeggen ook al heb ik ze niet "life" bezig gezien. Jazz negeert die jonge pup in 1e instantie, zoals een goed leider betaamt. Maar daar laat de pup het natuurlijk niet bij zitten, zeker een Boston pup niet :-). Die gaat heerlijk aandringen en leert pas een grens accepteren als de oudere hond deze aangeeft. Tot die tijd zal hij blijven aandringen. Een korte snauw is soms niet voldoende om te stoppen aandacht op te eisen. Een flinke snauw en dan zal de pup denken: "Oh, dat is dus de grens van deze hond". Maar een Boston pup is ook enorm volhoudend. Elke keer zal de pup weer deze grens opzoeken om zo interactie af te dwingen. En het is een mooi voorbeeld dat negatieve aandacht (van Jazz) ook aandacht is (voor de pup). Dus allemaal heel normaal.

Wat kan je dan zelf doen?
Als baasje mag je het aan de oudere hond overlaten als deze dit aandachtspelletje goed beheerst. Want dan kan de oudere hond te fel uitvallen naar een pup. Wat je dan kan doen, als je ziet dat de oudere hond het niet meer leuk vindt en de pup zat is, dan neem je de pup even in de time-out en geef je daarna weer vrij. Als dit bezig blijft na ettelijke keren dan zet je(het baasje) de pup gewoon even in de bench of neem je 'm aan de riem bij je. Jij bepaalt als baasje wanneer er gespeeld wordt en wanneer niet. Dat is heel natuurlijk en gebeurt in elke groep honden en wolven.

Een andere reden om tussen beiden te komen, is dus het moment dat je merkt dat de oudere hond de pup "te hard" aan kan gaan pakken. Een pup moet veilig kunnen experimenteren waar de grens ligt en mag niet bang worden van honden. De moederhond van de puppy's maakt ze ook niet bang van haar terwijl ze toch grenzen aangeeft.

Dus als Jazz maar 2x gegromd heeft dan valt dat reuze mee. Ik had dat dus helemaal wel verwacht van haar. En het is aan de pup om daarnaar te luisteren. Dat het een pup is, is niet meteen een reden om contact te zoeken. Zeker niet als de pup erg opdringerig is. Omdat Jazz de pup nog moet leren kennen, is het slim om tijdig deze 2 uit elkaar te halen en niet de felle reactie van Jazz af te wachten want deze kan feller zijn als ze de pup nog niet goed kent. Na een paar keer mag je haar meer ruimte geven om de pup zelf bij te sturen. Jazz kennende zal ze dit duidelijk doen zonder de pup te hard te corrigeren. De pup mag even schrikken maar moet snel herstellen van deze schrik (leren). Eventueel kun je Jazz dan nog aan haar tuigje vast houden want dan kun je haar weghalen als ze de pup te ferm corrigeert. Maar de pup moet dan ook in de time-out want dat is de aanstichter! Als alleen Jazz in de time-out wordt genomen en de pup niet, dan klopt er iets niet in haar ogen. Dan zou de pup "weg komen" met teveel ondeugendheid en te weinig respect voor oudere honden.

Ik hoop dat aan dit verhaal iets hebt voor een volgend bezoek.
Hartelijke groeten,
Trainster van Groene Wolf

Namen zijn verandert

Namen van hond en baasje, en soms zelf de soort hond, zijn veranderd om herkenning te voorkomen, in verband met de privacy van iedereen!

Slotwoord

Dit Blog geeft je richtlijnen in gangbare situaties met honden met gangbaar gedrag. De begeleiding van honden kent vele vraagstukken en dus ook vele persoonlijke oplossingen. Stop direct met de zelfstandige begeleiding en training van je hond als je hond afwijkend (bijvoorbeeld angstig of agressief) gedrag vertoont of niet bij te sturen is middels omschreven richtlijnen. Het is dan noodzakelijk om ervaren hulp in te schakelen door direct contact op te nemen met een opgeleide trainer of hondengedragstherapeut. 

Auteur: M. Grimberg van Groene Wolf
Titel: Grommen naar pup
Versie: 2019V2
Uitgever: Uitgegeven in eigen beheer
© 2019, Groene Wolf

Alle rechten voorbehouden

Niets uit dit Blog mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van Groene Wolf.